Op eigen benen

Een bericht van een jongedame, een van de eerste kinderen die in 1999 in opvangcentrum “de Tulp” terecht kwam:

“ Ik begin deze regels met tranen in mijn ogen, als jullie er niet waren geweest wie weet wat er dan met mij gebeurt was? Ik ben nu 23 jaar en op 19 oktober van dit jaar was het 10 jaar geleden dat opvangcentrum “de Tulp”, in het kader van Asociatia Betania, geopend werd. Samen met met broertjes was ik één van de eerste kinderen die opgenomen werden in “de Tulp”. Ik was toen 13 jaar en een lange tijd waren de mensen van “de Tulp” mijn familie. Hier werd ik verzorgd en kregen we eten en onderwijs. Daarom kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat het me niet spijt dat ik niet in mijn echte familie ben opgegroeid.

 In de eerste plaats dank ik God dat Hij mij de kans gegeven heeft om in “de Tulp” te komen en dat deze mensen mij opvingen in de moeilijkste tijd van mijn leven. In de tweede plaats bedank ik alle medewerkers van Asociatia Betania en in het bijzonder de leiding van deze organisatie voor alle hulp en steun die ik en mijn broertjes hebben gekregen. Onze moeder zorgde nooit voor ons, alles om ons heen was “zwart” en verdriet. Als ik niet in “de Tulp” was gekomen wat was er dan van mij terecht gekomen? Maar…….. Ik ben nu “op eigen benen”  dankzij u en alle mensen van “de Tulp” en Asociatia Betania! 

 Andrea

Andrea houdt nog steeds contact met ons, dat is toch wel erg mooi.