Begin van de week
Waarschijnlijk om de week goed te beginnen werd ik maandagmorgen vroeg met m’n neus op een triest feit gedrukt. Ik kom aan op kantoor en daar staat een dame op me te wachten. Ik ken haar wel want ze heeft een dochtertje wat ernstig ziek is. Op haar 10e jaar werd leukemie geconstateerd. Twee jaar lang hebben we dit meisje (financieel) geholpen om het allemaal wat draagzamer te maken.
Op haar verjaardag vroeg ze ‘s morgens om wat yoghurt en wilde ze een foto maken van haarzelf. Een half uur later is ze heen gegaan. Ze werd 12 jaar.
Ik ga nu maar niet in op de behandelingen die het meisje kreeg en hoe dat allemaal gebeurd is maar ik kan u zeggen dat het allemaal diep droevig was. Daarmee zeg ik niet dat het meisje nog zou leven als dat beter zou zijn, maar daarmee zeg ik nog een keer dat Roemenie zich moet schamen over de behandelingen die plaats vinden in ziekenhuizen en de prioriteit die ze daar aan geven!
Ik zie het vrolijke meisje voor me en ik begin de week met een emotioneel moment.
Ons wordt door dit geval weer verteld
Dat het leven maar een handbreed is gesteld
Gelukkig is degene, die door Gods genade mag beleven
Na strijd, moeite en verdriet wacht een Eeuwig Leven.
André,
Verschrikkelijk, om op deze manier de week (of welke andere dag dan ook) te moeten beginnen. Vorige week was er in Rotterdam een benefietconcert in De Doelen voor een meisje met een bepaalde vorm van kanker. Ik heb geprobeerd daar een vinger achter te krijgen, maar dat is me niet gelukt. Een beschrijving als dit zou kunnen helpen om dat toch nog eens vanuit jouw positie te proberen. Niet geschoten…….
Hoi Andre,
Wat een elende!!!!!!
Veel sterkte bij je werk daar
Wij hopen jou en alle mansen die in zo’n situatie moeten leven
ook in ons gebed op te dragen.
hoi andre we hopen en bidden dat je de kracht en wijsheid krijgt om je werk in Bacau te blijven doen, zeker nu je zelf aan het herstellen ben en je krachten niet op sterkte zijn. Wijsheid toegewenst