Problemen in de hulpverlening……
Problemen in de hulpverlening……
In het kader van stichtingen en organisaties , maar waarschijnlijk ook in het bedrijfsleven, heb je “zekerheden” en “onzekerheden”. Soms worden dingen zo onzeker dat je op z’n minst even achter je oren krabt en je afvraagt hoe dat allemaal weer goed moet komen.
De laatste weken hebben we te maken met een financiele crisis binnen onze organisatie. De inkomsten van stichting HCR , de stichting waar ik in dienst ben, blijven behoorlijk achter. Dat liep zelfs zover uit de hand dat we geen geld meer hadden om salarissen te betalen.
Onze roemeense organisatie, Asociatia Betania, heeft meerdere bronnen van inkomsten. De centra die we onder onze beheer hebben worden voor een groot gedeelte gefinancieerd door een bijdrage van de roemeense overheid en aangevuld door een sponsor uit Nederland.
Dan hebben we nog ons algemene budget, waar stichting HCR zorg voor draagt, waar diverse projecten en activiteiten onder vallen waar dus onverwacht geen budget meer voor was. En dan is het zweten.
Zaterdagavond laat een e-mail geschreven aan iemand, het probleem voorgelegd. “Toevallig stond de computer nog aan” , “Toevallig” belde hij ook nog even, en “Toevallig was de betreffende persoon bereid om mee te denken aan een oplossing!
Wat ik hiermee wil zeggen is dat sommige mensen me proberen te vertellen dat toeval bestaat….. Ik geloof er niet meer in. Wel geloof ik dat er mensen zijn die bereid zijn om te helpen als er zulke problemen onstaan en zodoende ruimte bieden om aan een structurele oplossing te werken! Een bijzondere ervaring……
